نادانی، مقوله‌ای بدون تاریخ ( واکاوی شعر «هُبل» سرودۀ سیّد قطب بر اساس نشانه‌شناسی)

 بدون شکّ از مهم‌ترین رسالت‌های ادبیّات در گذر تاریخ ، بیدارسازی وجدان به خواب رفتۀ مردم بوده است. ادیب همچون تصویرگری ماهر، بازنمودی واقعی از جامعه را نشان می‌دهد. آنچه که در دانش نشانه‌شناسی مهم است چیدمان واژه‌ها و بازتاب آن در آثار ادبی است. گاهی مخاطب با دقّت نظر در کُنه هر متنی متوجّه نوعی ابهام می‌شود. راه برو‌ن‌رفت، خوانش واژها و چیدمان آنها در ساختار این دانش است. پژوهش پیش‌رو سعی دارد، سوژه‌ای از ادبیّات معاصر مصر را با عنوان «هُبل» بازخوانی کند. هدف بازیابی نشانه‌های زبانی است که با استمداد از آنها می‌توان فضای جامعه را بازیافت. واکاوی‌های زبان‌شناختی این سروده مملو از حقیقت‌های ناگفته‌‌ای است که می‌توان از آنها به‌عنوان سندهای غیر قابل انکار تاریخی یاد کرد. داده‌های زبان-شناختی، خبر از شتاب واگرایی مردم به سوی گمراهی دارد. شاعر با بهره‌وری از فعل‌ها، زمان و وجهیّت، زاویۀ دید خود را نسبت به موضوع بیان داشته است. ساختار جمله‌ها، به گونه‌ای است که هرگاه دربارۀ تداوم اندیشه‌های ضلالت‌بار موروثی سخن گفته از جمله‌های اسمیه و هر وقت از رفتارهای جهل‌گرایانۀ نوظهور سخن گفته از جمله‌های فعلیه استفاده شده است.